معرفی کتاب «سلوک سائلانه»؛ شرح هفت دعای تنها کتابی که سه امام معصوم در تدوین و تبلیغ آن نقش داشتند
«سلوک سائلانه» نوشته محمدرضا فریدونی با برخورداری از نثری روان، قابل فهم و جذاب برای عموم و به ویژه جوانان، شرح هفت دعای نخست صحیفه سجادیه با رویکرد سلوکی و معرفت توحیدی است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نهاد کتابخانه های عمومی کشور، در آستانه ولادت باسعادت حضرت امام سجاد(ع) و به منظور آشنایی با سیره فردی و اجتماعی این حضرت، مطالعه کتاب ««سلوک سائلانه» اثر محمدرضا فریدونی، از سوی نهاد کتابخانه های عمومی کشور پیشنهاد می شود.
صحیفه سجادیه تنها کتابی است که سه امام معصوم در تدوین و تبلیغ آن نقش داشته‌اند؛ این کتاب به انشاء امام سجاد، املاء امام محمدباقر و ابلاغ امام صادق علیهم‌السلام مزیّن است. این زبور آل محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله، تجلّی‌گر بالاترین معارف توحیدی و منشور تزکیه و عرفان ناب اسلامی و تراث معنوی اهل بیت عصمت و طهارت است و متأسفانه با این عظمت و اهمیت همچنان مهجور است و جایگاه درخورش را در میان عوام و خواص ندارد.
«سلوک سائلانه» نوشته محمدرضا فریدونی که در ۳۲۰ صفحه از سوی نشر تمدن نوین منتشر شده، شرح هفت دعای نخست صحیفه با رویکرد سلوکی و معرفت توحیدی است. نویسنده سعی وافری داشته تا در عین وزانت علمی، متن از نثری روان، قابل فهم و جذاب برای عموم و به ویژه جوانان برخوردار باشد. از ویژگی‌های ممتاز این کتاب علاوه‌بر کتاب‌سازی چشم‌نوازش، داشتن کیوآرکد در پایان هر بخش است که مخاطب با استفاده از آن اگر به هر دلیلی نتواند از متن مکتوب بهره‌مند شود، می‌تواند از فایل صوتی آن استفاده کند.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
اگر اصول اعتقادات، محکم و صحیح نباشد، هیچ چیز حتی حالات معنوی برای شخص مفید نخواهد بود... اعتقادات صحیح نیز در ادعیه ائمه علیهم‌السلام به ویژه در دعاهای امام سجاد علیه‌السلام به خوبی جلوه‌گر شده است. توجه به مضامین دعای هفتم، پایه‌های اعتقادی انسان را محکم می‌کند. یکی از فرازهای بسیار ارزشمند این دعا، فراز هفتم است. امام در این فراز از خدا چنین می‌خواهد: «و مرا به سبب اندوه و گرفتاری از محافظت واجبات و عمل به مستحباتت باز ندار.»
برخی به هنگام سختی و بلا، تکالیف و واجبات خود را کنار می‌گذارند؛ مثلاً نماز نمی‌خوانند و روزه نمی‌گیرند و متوقعانه از خدای متعال می‌خواهند که گرفتاری‌شان را برطرف کند؛ در حالی که در گرفتاری‌ها باید عبادت و توسلات خود را بیشتر کنیم، صدقه دهیم و از خدا کمک بخواهیم.
انسان تا از غیر خدا ناامید نشود و به خدای متعال مضطر نگردد، گرفتاری‌هایش حل نمی‌شود. جزع و فزع و از این و آن شکایت کردن یا از خدا در نزد بندگان گلایه کردن، نه تنها فایده‌ای ندارد، بلکه او را از مسیر خداپرستی و بندگی دور می‌کند. البته سخن از صبر و التجاء به خدا در هنگام بلا، در مقام سخن ساده است، اما مهم آن است که انسان در میدان عمل، به این امر پایبند باشد. (ص ۳۰۶ تا ۳۰۷)
