نگاهی به زندگینامه شیخ اشراق
حدود 900 سال پیش، روستای سهرود شهرستان خدابنده زنجان، شاهد ولادت فرزندی بود که توانست فیلسوف نامدار ایرانی لقب گیرد.
هشتم مردادماه به تائید مرکز تقویم موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، روز بزرگداشت سهروردی است. روز ولادت شیخ شهاب الدین یحیی بن حبش بن امیرک سهرودی ملقب به شیخ اشراق، شیخ شهید و شیخ مقتول.
شهابالدین سهروردی که از همان دوران کودکی آموزشهای خود را در دورهای قرائت و حفظ قرآن در روستای محل ولادتش سهرورد (قره قوش) آغاز کرد، در سالهای نوجوانی و جوانی تحصیلات ابتدایی و مقدماتی خود را که شامل حکمت، منطق و اصول فقه بود را در مراغه و نزد استادش فخر رازی گذراند.
پس از آن سهرودی اصفهان را که مهمترین مرکز علمی و فکری منطقه بود برای ادامه تحصیل انتخاب کرد.
شیخ شهاب الدین که چرایی و تفکر در امور، اصلی ترین دغدغه اش شده بود در ادامه برای کسب علم راهی شامات شد و با قبول پیشنهاد ملک ظاهر، پسر صلاح الدین ایوبی در شامات ماندگار شد.
توجه سهرودی به مسائل پیرامون و بررسی ابعاد مختلف موضوعات موجب شد در همان زمان و در شهر حلب حکمه الشراق را به پایان رساند.
در باب عرفه:
در روایات آمده است اگر کسی نتوانست از روز و شب ماه رمضان بهره ببرد، روز عرفه را دریابد.
انگار فرصت هایی که از دست داده بودیم، دوباره به سراغ ما آمده اند و در خانه هایمان را می زنند، انگار منادی فریاد می زند؛ آنهایی که شب قدر را درک نکردید، عرفه را از دست ندهید..
روز عرفه در معارف دینی ما به نام عید نامگذاری شده است، اما به مناسبت شهادت حضرت مسلم بن عقیل که اول شهید راه امام حسین (ع) است، جنبه عید بودن روز عرفه تحت الشعاع قرار گرفته است.
چند کتاب با مضمون عرفه عبارتند از:
1-نیایش امام حسین در صحرای عرفات/محمدتقی جعفری
2-دعای عرفه/عباس قمی
3-نیایش امام حسین در روز عرفه/ماشااله رهبران یزدی
4-نیایش در عرفات/لطف اله صافی گلپایگانی
ا5-عرفه و عرفات/عباس اسلامی
6-دعای عرفه/سیدمهدی شجاعی
7-دعای عرفه/الهی قمشه ای
التماس دعا...
کتاب یار کجاست؟ نوشته رحیم مخدومی در ۱۸۰ صفحه و در سال ۱۳۷۲ از سوی انتشارات ملک اعظم به چاپ رسیده است.
نویسنده در توضیحی که در ابتدای این سفرنامه آمده است مینویسد: «حج درس زندگی است و بانگ بیداری، و فرصت بازگشت برای آنان که قسمتی از عمر خویش را به غفلت گذراندند؛ و این همه نه تنها در حج، که در لحظه لحظه طبیعت و نیز دیگر عبادات هویداست؛ اما در حج آشکارتر. هرکس به فراخور گنجایش فهم خویش از این کلاس بزرگ برداشتی دارد. این دفتر نیز مجموعهای است از برداشت بسیار اندک اینجانب از حج.»
حضرت آیتالله خامنهای پس از مطالعهی این کتاب، در تقریظی بر آن نگاشتند: «بار دیگر موسم حج شد و وقت انس و معاشقهی من با سفرنامه های حج. دود کبابی به ضرورت، با مصداقی از «وصفالعیش، نصفالعیش»؛ و «ماشاءالله کان». اما بیشک این یکی از بهترین سفرنامههای حج است که من خواندهام. اگر نگویم بهترین؛ لطیف، پرنکته، ژرفنگر، با روح، موعظهآمیز، گویا و همراه با هنرمندیهای ادیبانه؛ از قبیل زیبایی قلم، همراهی طنز، اشتمال بر تصویر، آمیختگی به خیال؛ و... خلاصه اینکه، نوشته زیبا و شیرینی است.»
فضیلت و عظمت والای روز عرفه در روایات/ عملی که پاداش روزه ۱۵۰ سال را به انسان میبخشد
🔹روز عرفه در معارف دینی ما به نام عیدالله اکبر یا عید اعظم نامگذاری شده و یکی از روزهای بسیار با عظمت است.
🔹پیامبر گرامی اسلام و ائمه اطهار در روایات فرموده اند، اگر کسی نتوانست از برکات و فضائل ماه مبارک رمضان بهرهمند شود، صبر کند تا به روز عرفه برسد.
🔹عرفه طبق روایات آنقدر با عظمت و فضیلت است که میتواند جبران غفلت ۳۰ شبانه روز ماه رمضان و شبهای قدر را بکند.
🔹یکی از اعمالی که برای این روز در روایات آمده، روزه است که پاداش آن برابر با روزه ۱۵۰ سال است.
🔹 پایان نامه ابی عبدالله دعای عرفه است که حضرت در روز عرفه ارائه داد و در روز عاشورا از آن دفاع کرد.
*****
عرفه ،لمس حقیقت لااله الا الله است .پیامبر اکرم(ص) : " در میان گناهان، گناهانی است که جز در عرفات بخشیده نمیشود روز عرفه همان بزرگ روزی از اعیاد مسلمین جهان است، اگر چه به اسم عید نامیده نشده؛ عظمت آن ازین باب است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و طاعت خود فراخوانده و سفره های جود، احسان و بخشش را به زیبایی برای ایشان گسترانیده است. روایت شده که حضرت امام زین العابدین علیه السلام در روز عرفه صدای سائلی را که از مردم درخواست کمک می نمود را شنید، و به او فرمود: وای بر تو که در این روز از غیر خدا درخواست می کنی و حال آن که امید می رود در این روز برای بچه های در شکم که فضل خدا شامل آنها شود و سعادت مند گردند ...» پیامبر اکرم (ص):«خداوند در هیچ روزی به اندازه روز عرفه، بندگان خود را از آتش جهنم آزاد نمیکند . به واقع، عرفات نام جایگاهی است که حاجیان در روز عرفه (نهم ذی الحجه) در آنجا توقف می کنند و به دعا و نیایش میپردازند و پس از برگزاری نماز ظهر و عصر به مکه مکرمه باز میگردند.
معرفی متنی کتاب "درکمین گل سرخ" نوشته:محسن مومنی، کتاب مذکور زندگی شهید سپهبد علی صیاد شیرازی را از زمان کودکی تا شهادت روایت می کند.
برشی از کتاب: آن روز تیمسار صیاد در جنوب بود که خبر حمله سنگین دشمن از غرب را شنید. او آن روز از طرف شورای عالی دفاع به مأموریت آمده بود تا فعل و انفعالات اخیر جبهههای جنوب را از نزدیک بررسی کند. برگشت به تهران. حملة عراق به جنوب بعداز پذیرش قطعنامه از سوی ایران، باعث شده بود تمام نیروهای مؤثر به آنجا کشیده شود و جبهههای غرب خالی بمانند. در چنین اوضاعی رهبران سازمان مجاهدین خلق که در رکاب حاکم عراق بودند، وقت را برای حمله به ایران مناسب دیدند. در کمتر از 24 ساعت موفق شدند کاروانی با حدود 15 هزار نفر زن و مرد را مهیای جنگ با ایران کنند. مسعود رجوی به سربازانش گفته بود، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به علت حملات اخیر ارتش عراق از هم پاشیده است و در داخل نیز دولت به علت پذیرش قطعنامه 598 اقتدارش را از دست داده است.
قسمتی از کتاب "نردبان آسمان":
بزرگترین و مهمترین نعمت و رحمت الهی برای موجودات نعمت ولایت است.
در آیه ۸ سوره تکاثر آمده است:
"ثمَ لَتُسئَلُنَّ یَومَئذ عَنِ النَّعیم"
در این آیه نعمتی که مورد مواخذه و سوال است ،نعمت ولایت است.
ولایت مورد توجه حق و پیغمبر خداست.
تمام حوادث ناگوار که از مبدا تاریخ اسلام تا امروز متوجه مسلمین شده است، برای این است که حکومت به دست مرد الهی نبوده است.
علت نامگذاری امام به باقرالعلوم
چرا به امام باقر (ع) شکافنده علم (باقر العلوم) می گویند؟
پاسخ :
درباره اینکه چرا به امام باقر علیه السلام باقر العلوم به معنای شکافنده علم می گویند در کتب روایی اینگونه نقل شده است:
در فصول المهمه آمده است: آن حضرت را بدین لقب مى خواندند زیرا علوم را مى شکافت و باز مى کرد. در صحاح آمده است: «تبقر، یعنى توسع در علم». و در قاموس گفته شده است: محمد بن على بن حسین را باقر مى خواندند چون در علم تبحر داشت. در لسان العرب نیز ذکر شده است: آن حضرت را باقر مى خواندند چرا که علم را مى شکافت و به اصل آن پى مى برد و فروع علم را از آن استنباط مى کرد و دامنه علوم را مى شکافت و وسعت مى داد. ابن حجر در صواعق مى نویسد: «او را باقر مى خواندند و این کلمه از«بقر الارض»اخذ شده است، یعنى آنکه زمین را مى شکافد و مکنونات آن را آشکار مى کند. زیرا او نیز گنجینه هاى نهانى معارف و حقایق احکام و حکمتها و لطایف را که جز از دید کوته نظران و ناپاکان پنهان نبود، آشکار مى کرد. »از این رو درباره وى گفته مى شد که آن حضرت شکافنده علم و جامع آن و نیز آشکار کننده و بالا برنده علم و دانش است. در تذکرة الخواص نیز آمده است: او را باقر لقب داده بودند زیرا در اثر سجده هاى فراوان، پیشانى اش شکاف برداشته بود. برخى هم گویند چون آن حضرت از دانش بسیار برخوردار بود او را باقر مى خواندند. آنگاه به نقل سخن جوهرى در صحاح مى پردازد.
در مناقب ابن شهر آشوب نوشته شده است: گفته اند براى هیچ یک از فرزندان حسن و حسین (ع) این اندازه از علوم، از قبیل تفسیر و کلام و فتوا و احکام و حلال و حرام فراهم نشد که براى امام باقر (ع) . محمد بن مسلم نقل کرده است که از آن حضرت سى هزار حدیث پرسش کردم. (1)
شیخ صدوق از عمر بن شعره نقل می کند که گفت: از جابر بن یزید جعفی سئوال کردم: چرا امام محمد باقر ـ علیه السلام ـ را «باقر» نامیدید؟ گفت: و یبقرالعلم بقراً: شکافت علم را شکافتنی و آشکار ساخت آن را. و نیز علما گفته اند او را باقر نامیدند، زیرا شکافنده علوم اولین و آخرین بود و دلش بحر پهناور و چشمه جوشان دانش بود، و خود جابر بن عبدالله گوید: «حضرت به من فرمودند: به خدا قسم ای جابر خداوند تبارک و تعالی علم آن چه بوده و آنچه خواهدبود تا روز قیامت را به من عطا فرمودند.