عید قربان که پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر
(محل آگاهی و شعور) و منا (سرزمین آرزوها، رسیدن به عشق) فرا مى رسد، عید
رهایى از تعلقات است. رهایى از هر آنچه غیرخدایى است. در این روز حج گزار،
اسماعیل وجودش را، یعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنیوى پیدا کرده قربانى مى
کند تا سبکبال شود.
صدای پای عید می آید. عید قربان عید پاک ترین عیدها است عید سر سپردگی و
بندگی است. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. عید قربان
عید نزدیک شدن دل هایی است که به قرب الهی رسیده اند. عید قربان عید
برآمدن روزی نو و انسانی نو است.
... و اکنون در منایی، ابراهیمی، و
اسماعیلت را به قربانگاه آورده ای. اسماعیل تو کیست؟ چیست؟ مقامت؟ آبرویت؟
موقعیتت، شغلت؟ پولت؟ خانه ات؟ املاکت؟ ... ؟